Duvar Kenarı

Amy Hogwarts'tan biraz kafa dağıtmak için çıkmıştı.Aklında bir sürü düşünce vardı.Onları düşünmekten iyice yorulmuştu ve biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı.Bu Hogwarts'tan çıkışta ona iyi gelebilirdi.
Hogwarts'tan direk Hogsmade'e gelmişti.Sokaklarda bir sürü kişi bir oraya bir buraya geziniyordu.Herkes bir şeyle meşguldü.
Amy'de onların arasında boş bir dükkan arıyordu.Sakin bir yerde biraz kafasını dinlemesi lazımdı.
Sıra sıra dükkanlara bakarken Madam Puddifoot'un Çayhanesi'nin boş olduğunu gördü.
Bu dükkan küçük bir dükkandı ve çok güzel çay yapardı.Genellikle buraya sevgililer gelip otururdu.Sahibide çok iyi bir kadındı.
Amy dükkanın boş olduğunu görünce dükkanın kapısını açıp içeri girdi.Duvar kenarında karanlık bir yere oturdu.Burası onun için ideal bir yerdi.Sessiz ve huzurluydu.
Amy masaya oturduktan sonra Madam Puddifoot Amy'nin yanına gelip ne içeceğini sordu.Amy;
"Bir fincan çay alabilirim." deyip kadını gönderdi.
Sıkıntıdan başıda ağrımaya başlamıştı.Baş ağrısını dindirmek için başını ellerinin arasına alıp şakaklarına masaj yapmaya başladı.bu Amy'ye biraz iyi gelmişti.Bu sırada Madam Puddifoot'ta Amy'nin çayını getirmişti.Amy çaydan bir yudum alıp sandalyeye yaslandı ve dükkanın camındna dışarı bakmaya başladı.

(isteyen gelebilir)

Sawyer ağır adımlarla sokakta ilerlerken soluklanıp birşeyler içebileceği bir yer arıyordu. Ama veletlerin izin günü olmalıydı ki her yer tıklım tıklım doluydu. Kalabalık sokağı arşınlarken gözüne takılan boş dükkanın Madam Puddifoot'un Çayhanesi olduğunu bile bile içeri girdi.

Burayı öğrenciyken bile sevmezdi. Sevgililerin gelip ele tutuşarak oturduğu bir yerdi burası. Sawyer'a göre değil... İleride masada oturarak örgü ören Madam Puddifoot'a bir çay istediğini söyledikten sonra, tek başına oturan bir kadının yanında ki masaya oturdu.

Madam Puddifoot fincanı masaya bıraktıktan sonra bir süre bekleyip siyah pelerininin içlerinden bir matara çıkartarak içinde ki sıvıyı çaya döktü. Sonrada yavaşça yudumlamaya başladı.

Sawyer yan masada ki kızıl saçlı kıza bakarak "Belki çay yerine bundan bir yudum almalısın" dedi ve sol elindeki matarayı kıza uzattı."Bir dene. İnsanı kendine getiriyor" (Ateşviskisi)

O sırada dükkana yeni girmiş kızı dikkatle süzerek zararsız olduğuna kanaat getirerek içine mataradan bir sıvıyı döktüğü fincanı yudumladı ve tekrar kızıl saçlı kıza döndü.

(Canina olarak yazmışım çok özür diliyorum. Eski bir alışkanlık. Editliyorum şimdi yazdıklarımı.)

Sawyer gülümseyerek Amy'nin uzattığı elini alarak dudaklarına götürdü. "Ben Sawyer hanımefendi. Sawyer Ford". Amy'nin elini bıraktıktan ayağa kalkarak karşısındaki sandalyeye yöneldi ve "Oturabilir miyim? Bu sıkıcı günde bir arkadaş çok iyi olur." dedi kibarca.

Sawyer gülümseyerek "Teşekkürler. İyi sayılırım. Ya siz?" diye sordu. Bakanlık işlerinden ve diğer işlerinden kaçıp burada tanımadığı bir insanlarla sohbet etmek hayatı boyunca hoşuna gitmişti. Genellikle Üç Süpürge'ye giderdi, ama veletlerle tıklım tıklım olan bir yere girecek hali yoktu. O sırada arkasından gelen cisimleme sesine dikkat etmeden Amy'nin gözlerine bakarak cevabını bekledi.

Sawyer kızın gülümsemesine karşılık vererek fısıldadı "Can sıkıntısına bire birdir." Oturduğu sandalyede daha rahat bir poziyona geçerek cübbesini çekiştirdi. Etrafına kısa bir göz atarak bu mekanın sıkıcı bir yer olduğuna bir kez daha kannat getirdi. En azından sakin bir yer diye düşün. Sıkıcılığından gelmiyorlardır belkide... "Siz... Ne iş ile uğraşıyorsunuz? Cübbenizden bir profösör olduğunuzu söyleyebilirim. Ama sizin gibi tatlı birinin öğretmen olduğuna inanmak zor doğrusu." dedi gülerek.

Sawyer bir an ne diyeceğini bilemeden Amy'ye baktı. Sonra kendine gelerek;

"Ben... Ben bir seherbazım"

Evet belkide öyleyim diye düşündü kendi kendine. Saçmalıdığının farkındaydı ama genede kendini düşünmekten alamıyordu. İkilemde kalmaktan kormuştu hep. Ve artık tüm hayatı koca bir ikilemdi.Bir an önce kurtulması gereken bir ikilem. İşi gereği riske giremezdi. En ufak hatasında kendini bir Kedavra lanetinin önünde bulabilirdi. Tehlikeli bir hayatı vardı ve böyle kalmasını istiyordu. Ama bir yandan da ölme ihtimali olmadan tehlikelere atılmaktan hoşlanıyordu. Yada basit şeyleri tehlikeymiş gibi göstermek."Hayat" diye düşündü gülerek"Sadece bir tiyatro"