Köşedeki Kısım

Konu: Köşedeki Kısım Cuma Haz. 27, 2008 1:48 pm

Myra son zamanlarda işinden eve gelmez olmuştu. İşinin olduğu binada sabahlamaktan rengi iyice kaçmıştı. Bu gün izin günüydü. Biraz toparlanmak için Büyük Fıçı'ya gitti. Öğrencilik yıllarında da hep buraya gelirdi. Barmenin imaları ve uyuz davranışlarını umursamazdı bile. Burada bir çok şey yaşamıştı. Hepsi de onun için önemliydi. Bir keresinde burada parti verip etrafta kısa çaplı bir kargaşa yaratmıştı. Tahta zeminde ilerlerken etrafa baktı. Kimse yoktu. Bir köşeye geçip oturdu. İki tabureye geçmişti. Birine oturmuş, diğerine de ayaklarını koymuştu. Tipik oturuş şekli. Buranın sahibi de alışmıştı artık. Ses çıkartmıyordu. Kaç kere ikaz etmeyi denemiş ama Myra ona kulak asmamıştı. Sıkkınlıkla etrafa bakındı. Mutsuz bir barmen tepesinde dikilince

"Ateşviskisi." dedi sadece. Ne olmuştu acaba buraya? Siparişini beklerken iç çekti. Evde neler olabileceğini düşünmeye başlamıştı. Bir süredir eve gitmemişti ve kardeşlerini özlemişti. Özellikle Dia'yı. Okul için hazırlıklarına başlamış olmalıydı. Onun yanında olmak isterdi. Belki de akşam eve gitse güzel olabilirdi. Konuşurd biraz Dia'yla. Derdi varsa dinlerdi. Bu düşüncelerle yeni gelen siparişini aldı ve dalgınca bir yudum içti.

Konu: Geri: Köşedeki Kısım Cuma Haz. 27, 2008 2:02 pm

Uzun zamandır okul için uğraşıyordu.Ve uğraşları boşa çıkmayacaktı.En azından öyle olmasını umuyordu.Ama okulu açamazlarsa çok kızardı kendine.Onca şey yapmıştı.Müdürlük kadar güzel bir şey olamazdı ama okulu ayakta tutamazsa herkes onun hakkında konuşacaktı ve bunu kaldıramazdı.

Uzun zaman olmuştu.Büyük Fıçıya gelmeyeli.İyi akıl etmişti buraya gelmekle.Gerçekten öğrencilik yıllarından sonra hiç gelmemiştiburaya.Eski günlerin hatrına gidip biraz toruabilirdi.Belki tanıdık bir kaç yüz görürdü.Belki de görmezdi.Ama içeriye adım atar atmaz kardeşini görmüştü.

Avaba ona kardeşim mi demeliydi.Evet belki evlatlıktı ama hiç olmazsa onca seneyi birlikte kardeş gibi geçirmişlerdi.Ve zaten aralarında böyle bir şeyin olması akıl alır gibi değildi.Onun yanında gitti ve yanağına bir öpücük kondurdu.

''-Nasıl benim kardeşim..''

Konu: Geri: Köşedeki Kısım Cuma Haz. 27, 2008 2:21 pm

O dalgınca içkisini içerken biri onu yanağından öpmüştü. Myra içeriye insan geldiğini bile fark etmemişti. O yüzden irkilmişti. Neredeyse içkiyi üzerine dökecekti. Yeşil gözleri onu yanağından öpene yönelmişti. Abisini görünce hafifçe gülümsedi. Onu özlemişti. Hogwarts müdürlüğü onu yoruyormuş gibi gözüküyordu. Ona soracağı bir çok soru vardı aslında. İçkiyi yandaki masaya bırakıp abisinin sözüne cevap verdi.

"İyiyim. Quidditch sezonu açılmak üzere bayağı yoğunuz bu aralar. Sen nasılsın? Tom? Dia? Müdürlük seni yoruyor gibi?" demişti ayağa kalkıp. Abisine sarıldıktan sonra yine yerine geçmişti. Ona burada rastlayacağı aklına gelmezdi. O buradaysa Dia yalnız mıydı? Bu soruları ard arda sormak istememişti. Eragon'a baktığında yüzünde bir üzgünlük ifadesi mi görmüştü? Yorgunluktan hayal görüyor olabilirdi. Eragon'dan cevap beklemeye başladı...

Konu: Geri: Köşedeki Kısım Cuma Haz. 27, 2008 2:55 pm

''-İyiyim diğerleride iyi ya sen..?? Müdürlük beni yoruyor ama Quidditch de seni yoruyor galiba..''

dedi gülümseyerek daha sonra ona baktığında hiç bir ifade takınmamıştı.Hafiften belli belirsiz bir yüz ifadesi takınmıştı sadece.Ona bakıyordu.Elini tuttu ve gülümseyerek öptü.Onu gerçekten çok seviyordu.Üvey olup olmaması pek ilgisini çekmiyordu.Sadece aralarında ki bağ onu tuttuyordu.Ve bu bağı kimse koparamazdı.Basit bir cümle bile.Bunu herkes biliyordu.Eragon'un kardeşlerine bağlı olduğu kadar kimseye bağlı değildi.Ailesi onun her şeyiydi.Belki bu yüzden en zayıf noktası ailesiydi.Belki onlardan uzak durmak istiyordu.Düşmanlarının bilmesi iyi olmazdı.Koz olarak kullanabilirlerdi.

Konu: Geri: Köşedeki Kısım Cuma Haz. 27, 2008 11:29 pm

"Biraz yorgun gibiyim. Sizlerden ayrı kalmak kolay değil. Dia alışverişlerine başladı mı? Ona yardım etmek isterim açıkçası. Eğlenceliydi okul alışverişleri." dedi hafif eskileri anımsayarak. Alışverişlerde en zorluk çıkaran kişi kendisiydi. Abilerinın canını çıkaran biriydi. Alışverişin sonunda üçü birbirlerine musallat olur sonrasında da gülüp şakalaşıp eve yollanırlardı. Eragon elini tuttuğunda abisinin bir şeyden rahatsız olduğunu anlamıştı. Eragon'un yüzüne baktı. Abisini ne rahatsız ediyordu böyle? Soracaktı.

"Eragon. Ne oldu? Seni ne rahatsız ediyor?" demişti merak ve endişe karışımı bir tonla. Kardeşinin elini güven verircesine hafifçe sıkmıştı. Onun üzülmesini istemiyordu açıkçası...