Quidditch Takımları

Kovalayıcı... !

Sınıflara ayırmada var Çok üşengeç hissettim kendimi..

vurucu sınıflara ayırmadaki rpyi koyuyorum birebir;

:Güneşin ilk ışıları yeni yeni karanlık odaya dolmaya başlamıştı ve yavaş yavaş
aydınlanıyordu oda, Stalth'ı uyandırmak için genelde bu yeterli olmazdı
ama bugün olmuştu nedense, aslında biliyordu nedenini; bugün Hogwartsa
doğru yola çıkacak ve büyü dünyasında bir yer edinmek için atılması
gereken o en büyük adımı atıcaktı. Tüm eşyaları bir kaç gün önceden
hazırlanmıştı cübbe,kitaplar,tüy kalemler... Yavaşça doğruldu çocuk
daha trenin kalmasına saatler vardı. Açık camdan esen hafif bir rüzgar
yüzünü okşadı sanki bir işretmiş gibi bu çocuk gözlerini tekrar yumup
hayal etmeye başladı. Öyle büyük bir şeydi ki Hogwarts onun için (kimin
için değildi ki) tüm arkadaşlarını başka bir ülkede bırakıp hiç
tanımadığı bir yere gelmişti ve uzun süredir tek dostu kendisiydi. Yeni
insanlarla tanışmaya ihtiyacı vardı. Bunun yanında büyü dünyasını
görmek de onun için çok büyük şeyler ifade ediyordu yarı muggle olması
nedeni ile asla bir safkan gibi büyücülerle içiçe olamamıştı. Bir
yandan yeni dostluklar için sabırsızlanırken bir yandan da dersler,
büyüler, büyü dünası için heyecanlanıyordu. Yataktan atlayıp dolabından
birkaç parça giysi çıkardı ve üstünü değiştirmeye başladı. İşi bitince
kapıya yöneldi, sessizce odadan çıktı. Ceketini alıp evden de dışarı
çıktı. Güneş daha yeni doğmuştu ama hala hava tam aydınlık değildi ve
soğuktu. Biraz temzi havanın heyecanını bastıracağını umarak yürümeye
başladı. Ailesi bir muggle kasabasında oturuyordu ama kasabadaki tek
büyücü ailesi onlar değildi. Diğer ailelerin onun yaşına yakın
çocukları olmadığı için diğer aileleri pek tanımıyordu ama ebeveynleri
onlarla tanışıp birkaç kez yemeğe gitmişti. O bu boş zamanlarda evde
oturup kitap okuyordu genelde. Artık o boş zamanları büyü çalışarak
geçiririm diye geçirdi içinden. Elleri cebinde güneşin henüz
aydınlattığı sokaklarda ilerlemeyi sürdürdü. Bir çocuk parkının
yanından geçerken biraz durup salıncakların rüzgarla yavaş yavaş
sallanışını izledi. Sallanırken hafif bir gıcırtı sesi çıkarıyordu
salıncaklar ve garip bir şekilde huzur veriyordu bu ses ona, kulağını
tırmalaması gerekirken. Belki daha küçükken anavatanında onlara
binerken duyduğu aynı ses onu geçmişe götürüyordu biraz ama bu pekte
mantıklı bir bağlantı değil gibi göründü şimdi ona. Birkaç dakika orda
dikilip yoluna devam etti.Bir şarkı mırıldanmaya başlamıştı bir yandan
kendi ülkesinden bir grubun güzel bir şarkısıydı bu ;

I was born in a deep forest
I wish I could live here all my life
I am made from stones and roots
My home, these woods and roads

Bu şarkı ona hep ülkesinin doğasını hatırlatırdı ve biraz hüzünlenirdi
orayı özlediği için ama şarkı o kadar neşeliydi ki kendi yarattığı
etkiyi silip onu neşelendirmeye yetiyordu;

All my life I loved this sound
Of the woods all around
Eagles flies where the winds blows free
Journey is my destiny

Bu kıtayla adımları hızlandı ve biraz daha ilerledikten sonra eve doğru yöneldi tekrar ailesi uyanıp onu merak etmesin diye ;

Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight
Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight

Nakarata geçtiğinde artık mırıldanmıyordu, tüm sözleri net bir şekilde
duyulabilecek şekilde söylüyordu. Muggle aileler yeni yeni uyanmaya
başlamıştı bazıları balkonda kahvaltı sofrası hazırlıyor bazıları ise
bir fincan kahve almış camdan yada balkondan etrafı izliyordu.Eve doğru
giderken hava ısınmaya başlamıştı o da ceketini çıkarıp kolunun altına
sıkıştırdı ve şarkıya devam etti;


Ragged trouses, rucksack in my back
Narrow road behind me
I never look back
Long way is in the past
As in front of me
Hunger keeps me going
I don't care where it leads
Fire burns under my feet
Journey men pleasure and destiny
Sky is black, stars shows me the way
Moon whispered how to keep my faith

Bu kıta adımlarını biraz daha hızlandırmış. Bu yürüyüş heyecanını biraz bastırmasına rağmen sabırsılığı hala yerindeydi.

Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight

Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight

Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight

Free, free as a journey man
Free, heat in the moonlight

Bağırır gibi söylemişti bu bölümü öyle ki bazı mugglelar balkondan ona bakmıştı
"ne yapıyor bu" gibisinden. Eve vardığında annesi uyanmıştı ve kahvaltı
hazırlıyordu.Babası henüz uyanmamıştı, ceketi askıya asıp içeri
girdi....

~Kovalayıcı~

Rp:

EVDE…



Güneş kaybolmak üzere dağların ardına saklanmış ve yeryüzündeki son ışık zerrecikleride kaybolmaya başlamıştı.Yağmur yağacakmış gibi görünsede tuhaf bir sıcaklık bedenini sarmıştı.Odasıda artık en az gökyüzü gibi karanlıktı.Okuduğu siyah,kadife kaplı kitabı bir yana fırlattı.Yatağından düşen kitap odanın zemininde hafifçe kaydı.Yumuşak ve fazlasıyla sıcak olan yatağında yavaşça kalktı.Yerde duran bir çift eskimiş terliği ayağına geçirip,pencereye doğru yöneldi.Pencereyi açtı ve derin bir nefes aldı.Sebebini bilmiyordu fakat bugün kitap okumak yerine dışarıda çok farklı şeyler yapabileceği fikri bütün beynini tamamiyle sarmıştı…Pencerenin kenarından çekildi ve odadaki mumlardan birkaçını yaktı.Odadanın bir köşesinde öylesine duran eski pikaba Acayip Kızkardeşlerin bir plağını koydu.Bu grubu çok severdi.Müzik sesi odada yankılanmaya başlamasıyla birlikte kendine gelmişti…Şimdi çok daha iyi hissediyordu kendini.Yatağına doğru ilerledi ve yeniden kendini oraya bıraktı.Bir yandan da gruba eşlik ediyordu küçük bir kız için güzel sayılabilecek bir sesle…

Şarkılara kendini vermiş ve dalmış bir şekilde yatakta mırıldanırken kapının tiz gıcırdamasıyla kendine geldi.Gözlerini hemen kapıya dikti.Mumlar sayesinde kapıdakinin yüzünü seçmek hiçte zor sayılmazdı.Sarı saçları mum ışığında parıldayan Lily odaya daldığı gibi konuşmaya başladı…

“Hey…Yalnız başına ne yapıyorsun burada.Annem,babam ve tabiki Eleane aşağıda akşam yemeği için seni bekliyorlar…Ve biran önce yataktan kalkıp benimle birlikte aşağıya gelmezsen hepsini yiyebilirim!Kurt gibi açım Angie…”

Evet!Belli ki açtı.Yoksa bu kadar sözcüğü bu kadar kısa sürede nasıl telaffuz edebilirdi ki...Fakat bu haliyle oldukça tatlı görünüyordu.Annesi gibi…Lily Angelina’ya kıyasla biraz daha benzerdi ona.Özellikle ses tonu ve gülümsemesi…Karanlık İttifak için fazla tatlı sayılmaz mıydı?Hayır hayır…Bunu sadece çok değer verdiklerine gösterirlerdi…

Lily’nin sözlerinin ardından Angelina’da söze koyuldu…

“Ahh…Aslına bakarsan ben pek aç değilim Lily.Bu durumda senin koşarak masaya gitmen en doğrusu…”

İkizine hafifçe gülümsedi.Sonra da sarı ve Lily’ninkiyle tıpatıp aynı olan parlak saçlarını hafifçe geriye doğru attırdı.Bu hareketiyle birlikte ağzına motor takılmışçasına hızlı konuşan Lily yeniden söze koyuldu…

“Sızlanmayı bırak Angelina…Masaya oturunca inan pişman olmayacaksın!Hem seni getirmemi istediler.Elim boş dönemem değil mi?”

Lily sözlerini bitirince direk olarak ikizinin yatağına doğru fırladı.Kolundan bir hışımla çekip,Angelina’yı ayağa kaldırdı.Lily’nin çekiştirmesine direnen ikizine “Hadi” dercesine bir bakış attı.Bu duruma daha fazla direnemezdi ve öyle yaptı.Birlikte kapıya yönelip,odadan ayrıldılar…

Görkemli malikanenin uzunca merdivenlerinden inip,mutfağa ulaştılar.Büyüyle yağılmış olmasına rağmen yemek kokuları tüm evi sarmış ve eve farklı bir hava katmaya yetmişti bile…Hemen annesine bakıp gülümsedi.Ve ardından babasının hoş yüzüne rağmen kalın sesi…

“Hey…Siz ikiniz!Sonunda teşrif edebildiniz demek…Neyse ki henüz yemeğe başlamamıştık…”

Babasının bu sözleri üzerine hafifçe ona gülümseyip,masadaki her zaman ki yerlerine -başta oturan babalarının her iki yanı- yerleştiler.Yemek faslı çok sürmezdi malikanede…Babası genelde yorgun ve aç gelirdi.Eleane bu aralar fazla yoğundu.Lily…Ahh o her zaman açtı.Bu kadar fazla yemesine rağmen kilo almaması bir mucizeydi.Herkes karnını iyice doyurduktan sonra bir köşeye çekilmeye başladı.Odasına çıkmaya niyetli gibi görünen Lily’e “Buraya gel” dercesine bir bakış attı ve kısa bir süre sonra “N’oldu” dercesine göz kırpan Lily’le karşı karşıya kaldı.Canı sıkılmıştı.Bu karanlıkta dolaşmak tehlikeliyidi.Anne ve babasıda buna pek izin verecek gibi değildiler…Fakat yine de denemeye değerdi.Ya da hiç denememelilerdi?Niye izin alsınlardı ki?Koca kız olmuşlardı artık…Evet okulu daha bitirmemişlerdi fakat 1.sınıf çocuğuda değillerdi.

“Lily…Biraz yürüyelim.Ne dersin?”

Lily’nin de bunu istediği gözlerinden okunuyordu fakat onunda aklına takılan izin işi vardı.

“Angie,aslına bakarsan bu harika olurdu.Fakat izin vereceklerini sanmıyorum.”

Üzgünce söylenen bu sözlerin ardından Angelina’nın yavaşça çınlayan kahkahası duyuldu.Yüzüne anlamsızca bakan Lily’i daha fazla merakta bırakmamak için söze koyuldu.

“Aptallaşma Lily…Onlardan izin alacağımızda nerden çıktı?Ahh,hadi nazlanmayı bırakta sessizce tüyelim buradan…Saat 12’den önce evde olursak kimse anlamaz.Belki Eleana anlar,anlarsa da önemli değil bizi idare eder.Biliyorum Lily sende en az benim kadar istiyorsun…”

Bu sözleri söylerken yüzündeki sinsi gülümseme hiç eksik olmadı.Eğlenmek istiyordu.Gün boyunca kitap okumaktan sıkılmış fazlasıyla sıkılmıştı.Hele ki okuduğu kitabın Muggle Bilimleri olduğunu varsayarsak Angelina’ya işkence gibi geldiği çok açıktı.O iğrenç mugglelar…Hepsinden nefret ediyordu.Hatta bulanıklardan bile…

Lily’nin gözlerini açmış ve hoşuna gitmişçesine fısıldamasıyla yeniden Lily’e döndü…

“Peki Angie…İstediğin gibi olsun!”

Aynı sinsi gülümsemeyi de Lily’nin güzel suratında görmek onu hoşnut etmişti.Daha sonra yavaşça elini cebine sokup bir şeyler ararcasına yokladı ve aradığı şeyi bulması pek fazla sürmedi.Asası her zamanki yerindeydi…Lily’nin “hadi” işaretiyle birlikte kapıya doğruldular.Lily her zamanki kırmızı babetlerini geçirmeye koyulmuştu bile…Angelina da onunkine bir hayli benzeyen siyahları geçirdi.Bu birçok kez yaptıkları şeydi…Evden kaçmak ve eğlence…Fakat bu çok farklıydı.Bilmiyordu nedenini fakat içine durduramadığı bir heyecan vardı.

Elini kapıya doğrulttu ve yavaşça kapının soğuk metal kolunu çevirdi ve ardından yüzlerine vuran,sarı saçlarını delicesine geriye savuran rüzgara kendilerini bıraktılar…

Vurucu ve takım kaptanı

"Ama efendim, Camelot'un yüce kurallarına göre ikisini de asmalısınız." Arthur da biliyordu bunu ancak bu çok sevdiği iki insana kıyamıyordu. Bir yanda eşi ve en iyi şövalyesi diğer tarafta ise oğlu ve Camelot'un bütünlüğü. Bir süre düşündü ve sonra Gwydion'a dönüp: "Biliyorum ki kurallarımız bunu gerektiriyor ancak ben yüce kralım ve en iyi şövalyemin öldürülmesine göz yumamam"......

"Saçmalık" dedi Jack, kitabı kapatırken. "Adalet duygusu olmayan bir kral ne işe yarar ki." Sonra döndü ve Atlas Okyanusuyla bütünleşmiş olan Güneş'e baktı. Akşam oluyordu ve kitap okumaktan gözleri ağrımıştı. Gözlüklerini çıkartıp dikkatli bir şekilde kutusuna koydu ve aşağıya indi. Babası daha işten dönmemişti ve annesi de yemek hazırlıyordu. Ocakların üzerindeki tencerelere şöyle bir göz gezdirdi daha sonra kardeşlerini aradı. Üst katta olmadıklarından emindi çünkü kitap okurken rahatsız edilmemek için onları kovmuştu. "Siz ufaklıklar insanları rahatsız etmemeyi öğrenmelisiniz ve bunu onlara öğreticek olanda" bunları söylerken parmağını 8 yaşındaki kardeşine çevirmişti "sensin bayım." Ancak aşağıdada yoktular. Annesine dönüp kardeşlerinin nerede olduğunu sorduğunda "Onlara para verip sinemaya gitmelerini söyledim" cevabını aldı. Çok açtı ve ne kardeşlerini ne de babasını bekleyebilecekti. Tencerelerin yanına gittiğinde "Dur bakalım genç adam" dedi annesi. "Bu akşam Stonehenge'in toplantısı var ve bu yemekler onun için sende kardeşlerini buluyorsun ve onlarla beraber akşamı dışarda geçiriyorsun." "Anlaşıldı. Bari biraz para verseydin." Annesinin uzattığı parayı aldı. Çok birşey değildi ama geçen haftaki harçlığını büyük bir kısmını arttırdığı için sorun olmayacaktı.
Bir haziran akşamının nasıl olması gerekiyorsa öyle bir akşamdı. Kardeşlerinin nerede olabileceğini tahmin ediyordu. Büyük ihtimalle Vale Sinemasında olmalıydılar. O tarafa doğru yola koyuldu. Sinemaya vardığında kardeşlerinin oturup onu beklemekte olduğunu gördüler. Herhalde annesi telefon etmiş yada gitmeden önce haber vermişti. Dışarda yeme işini hiç sevmiyordu. Kardeşlerine yaklaşıp "Nasıl geçti gününüz?" diye sordu. "Film sıkıcıydı" dedi en büyükleri olan Mike ancak Lisa ve ikizi Adam'ın bu fikre katıldıkları pek söylenemezdi. "...hayır gayet sevimliydiler" "Kesinlike iğrençti bence başka filme gitmeliydik" "Hayır en güzel film buydu hem başka filmlerin hepsi korku filmiydi"
Buna daha fazla dayanamayacaktı "Çocuklar yeter artık filme girip çıkmışsınız neyi tartışıyorsunuz zaten çok açım kesin şunu" diye bağırdı... ...sonunda yemek önündeydi ufak bir gecikme ve yine kardeşlerin tartışması işin tuzu biberi olmuştu. Karnını doyurduğunda kendisini daha iyi hissediyordu. Saat işte 10u geçmekteydi. Toplantının daha bitmemiş olacağını düşündüğünden kardeşlerini parka götürdü. İki ufaklık hemen salıncağa koştu, Mike ile kendisi ise bir bank bulup oturdular. "Anlat bakalım genç" dedi. "Neyi anlatıyım?" "Gaz ve toz bulutundan başla." dedi ve güldü. Kardeşi espriyi anlamamıştı ve garip gözlerle ona bakıyordu. "Yok bişey salla" Aniden arkalarındaki sokaktan siren sesleri geldi. Dönüp baktıklarında üç tane polis arabasının evlerinin olduğu yöne doğru gittiklerini gördüler. Mike'a "Sen burda kal ve çocuklara göz kulak ol ben de şunlara bakıyım" dedi. Arabaların gittiği yöne doğru ilerlediğinde polislerin kendi evlerinden 2 sokak ötedeki bi evin önünde durduğunu gördü. Evin sahibini tanıyordu. Çok küçükken buralarda bir kez kaybolmuştu ve bu yaşlı adam ona yardım etmişti. Polis onun evine niçin gelmişti acaba. Eve yaklaştığı sırada polis arabalarının yanında bir de ambulansın olduğu dikkatini çekti. Ambulansın içindeki sedyede daha önce görmediği bir adam vardı ve çok garip bir giyimi vardı. Daha sonra kapının önünden bir gürültü geldi ve polislerden biri bir elinde tüfekle diğer iki polis ise yaşlı adamı kelepçeli bir şekilde taşır halde dışarı çıktılar. Yaşlı adam garip gözlerle olanlara bir anlam veremiyormuş gibi etrafa bakınıyordu. Bu sırada ambulanstaki adamın yavaşça hareket ettiğini gördü. Görevliler o tarafa bakmıyorken pantolonunun cebinden bir ağaç parçası çıkartıp Jack'e doğrulttu ve Jack adamın ağız hareketlerini okudu "sersemlet!" ve Jack baygın bir biçimde yere yığıldı.

arayıcı olmak istiyorum? rp biraz az olacak ama çalışıyorum yeni rp'ler yapmaya çalışıyorum...


Evangelina arkadaşı jack ile uçuş dersine yetişmeye çalışıyorlardı.Geç kalmışlardı çünkü ortak salonda çok fazla oyalanmışalardı.Bitki bilim ödevlerini nasıl yapacaklarını öyle çok düşünmüşlerdi ki zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı.Süpürgeleriyle hızla derse yetişmek için koşuyorlardı.Uçuş dersine geldiklerinde profesörün kötü kötü baktığını gördüler ve biraz korktular.profesör onlara "Bugün siz uçmuyorsunuz" diye bağırdı ve ikisi üzgün bakışlarla bir yere oturdular.Oradan süpürgeleriyle ders alan öğrencileri izliyorlardı.
Slytherin öğrencileri ikisine dalga geçer gibi bakıyorlar ve gülüp havalanıyorlardı.Evangelina çok sinirlenmişti durumlarını anlatacaktı ama biliyordu profesör onları dinlemeyecekti.Bu ders böyle geçmişti.

tmm

Bu iyi mi renklendirme yapmıştım ama olmamış lütfen seçermisiniz?

ee beni yazmamışsın?